Nieuwsberichten

Het was een hele eer om afgelopen zondag, 3 juni, Jennie Vanlerberghe namens de gemeenteraad tot ereburger van Staden te mogen uitroepen. Dat ze de eerste vrouwelijke ereburger werd maakt het nog zoveel specialer. Jennie, die reeds haar hele leven strijdt om ALLE vrouwen een identiteit te geven, ze de rechten te geven waar ze eigenlijk gewoon al lang recht op hadden. Zowat in alle uithoeken van onze wereldbol staat ze op de voorste rij om vrouwen en kinderen de rechten en dus ook de identiteit te geven die ze verdienen. Ik was dan ook bijzonder trots dat een van oorsprong Stadense, meer bepaald Oostnieuwkerkse vrouw, ongetwijfeld gesteund en gesterkt door velen, dit alles gerealiseerd heeft en tot op dit moment nog steeds klaar staat om onrecht aan te vechten van, soms letterlijk, op de frontlijn.

De volledige speech :

Beste Jennie,

Wat een eer voor ons om jou op deze heugelijke dag namens de gemeenteraad tot ereburger van Staden te mogen uitroepen. Dat je de eerste vrouwelijke ereburger wordt maakt het nog zoveel specialer. Jij, die reeds je hele leven strijdt om ALLE vrouwen een identiteit te geven, ze de rechten te geven waar ze eigenlijk gewoon al lang recht op hadden. Zowat in alle uithoeken van onze wereldbol sta je op de voorste rij om vrouwen en kinderen de rechten en dus ook de identiteit te geven die ze verdienen.
Ik denk daarbij o.a. aan de pijnlijke situatie in Joegoslavië waar een verschrikkelijke oorlog woedde in 1991 en waarin moeders met hun kinderen probeerden te overleven. De gebeurtenissen grepen je zodanig aan dat je besliste om niet langs de zijlijn te blijven staan. Je richtte een Belgische tak van Moeders voor Vrede op. In Kroatië en Bosnië ondersteunde je zo verschillende acties om vrouwen en kinderen te helpen, gaande van het oprichten van een kleuterschool tot een naaiatelier. Maar ook kosovaarse vrouwelijke vluchtelingen van de oorlog in 1999 kregen jouw steun. Zij kregen de mogelijkheid om naai- of breiwerk te maken. Zo werden ze voor hun producten per stuk betaald en deze werden verkocht in België. Het was een succesvolle onderneming. Vele ateliers vol vrouwen waren maanden aan het werk.
Jouw engagement tegen het onrecht dat vrouwen en kinderen ondergaan in conflictsituaties en oorlogsgebieden bracht je ook naar Afrika. Zo werkte je in Somalië lange tijd samen met Hawa. een Somalische vrouw die het ‘Juba Women Development Center in Kismayo’ in Somalië leidde. Meisjes werden daar intensief begeleid, ze leerden er brood bakken en kregen alfabetiseringscursussen en informatie over genitale verminking.
Ook in Zuid-Afrika leven heel wat vrouwen in erbarmelijke omstandigheden. Ook hier zet je je kennis en engagement in om mee het tij te doen keren.
Je hebt ook nog projecten lopen in Israël, Palestina en natuurlijk Afghanistan, waar je een vrouwencentrum oprichtte in Istalif. Je krijgt daar aanvankelijk heel wat tegenkanting van de mannen maar dat veranderde al vlug eens je hen ook bij het project betrok. Ondertussen zijn er reeds vijf centra van Moeders voor Vrede in Afghanistan. ‘Grenzen verleggen over alle grenzen heen’, zo zou ik het omschrijven…
Opkomen voor meisjes en vrouwen in een land waar vrouwenrechten niet vanzelfsprekend zijn, gaat meestal niet zonder gevaar. Daar is ongetwijfeld moed en durf voor nodig. Daarvoor alleen al ben je een menselijk voorbeeld in een maatschappij waar men jammerlijk genoeg vaker commentaar geeft langs de zijlijn in plaats van zelf een steentje bij te dragen tot een betere en warmere samenleving.
Ik ben dan ook bijzonder trots dat een van oorsprong Stadense, meerbepaald Oostnieuwkerkse, vrouw ongetwijfeld gesteund en gesterkt door velen, dit alles gerealiseerd heeft en tot op dit moment nog steeds klaar staat om te strijden tegen onrecht.
Ik heb mij laten vertellen dat eretitels niet echt jouw ding zijn, maar toch hoop ik dat je diep van binnen fier kan zijn en deze titel van ‘ereburger van Staden’ met een warm hart wil uitdragen. Zie het als een teken van waardering voor het vele fantastische werk die je samen met velen leverde en nog altijd levert voor alle vrouwen en kinderen van onze wereld. Ik hoop dan ook dat onze inwoners fier zullen zijn op jouw ereburgerschap en zich zo willen spiegelen aan jouw voorbeeld om niet langs de zijlijn te staan wanneer onrecht de bovenhand neemt.
Ik sluit graag af met de woorden van Bram Vermeulen die als volgt luiden:
Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde. Het water gaat er anders dan voorheen. De stroom van een rivier, hou je niet tegen het water vindt er altijd een weg omheen.
Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde. Ik leverde bewijs van mijn bestaan. Omdat, door het verleggen van die ene steen, de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Jennie, Ik wil hier enkel nog aan toevoegen… Jij hebt niet alleen een steen verlegd in een rivier op aarde. Nee, jij verlegde heuse keien in meerdere rivieren op aarde.
Daarvoor namens onze gemeente Staden, BEDANKT.
Bedankt, want op deze manier zet jij Staden op de kaart en geef je zo onze samenleving een warme identiteit.
Dankuwel!

Op onderstaande link vind je het videofragment van focus-wtv terug met Jennie Vanlerberghe: