Nieuwsberichten

Waarom het volgens mij een goede zaak zou zijn om vervroegde voorzittersverkiezingen uit te schrijven…

Onze partij heeft nood aan een nieuwe, volwaardig gedragen voorzitter die van de leden een mandaat kan krijgen om deel te nemen aan regeringsonderhandelingen.
Tien jaar op rij verliezen we kiezers als regeringspartij. Zelfs na een deelname binnen een centrumrechtse regering. Een droomcoalitie als het ware… En toch konden we op zondag 26 mei onze inspanningen niet verzilveren. Na zo’n tegenvallende uitslag zou een partij zichzelf nederig moeten opstellen, kritisch in vraag stellen en vooral alle opties openhouden.

Oorzaak van ons verlies

Samen met enkele collega’s pleitte ik daags na de verkiezingen om eerst en vooral op zoek te gaan naar de oorzaak van ons verlies. Stilstaan is achteuitgaan, gaat de uitdrukking, maar niet stilstaan bij de achteruitgang is simpelweg onverstandig. Die oproep werd met applaus onthaald en gedragen door het uitgebreid partijbestuur. Daar is verder niets meer mee gebeurd.
De reden daarvoor zijn de regeringsonderhandelingen, het argument is ‘het opnemen van onze verantwoordelijkheid’. Volgens partijtoppers mogen we ons niet afzijdig houden bij eventuele regeringsonderhandelingen en de tijd is te kostbaar om nu met onszelf als partij bezig te zijn. De kaarten liggen immers goed voor een nieuwe regeringsdeelname.

Onszelf in vraag stellen

Hier verschil ik van mening met de partijtop. Ik ben er net van overtuigd dat we nu de focus moeten leggen op ons eigen functioneren, onze interne werking en visie. Dat ik met die oproep alleen sta bij de partijtoppers verbaast mij niet, maar ik lig niet te veel wakker van wat de partijtop denkt. Ik leg liever mijn oor te luister bij onze leden, die zich meer dan ooit in de steek gelaten voelen.
In mijn ogen zijn ‘een regeringsdeelname’ en ‘de toekomst van onze partij’ twee aparte verhalen.
Het zijn twee verhalen die aandacht verdienen en belangrijk zijn, maar de volgorde van belangrijkheid zit vandaag niet juist. Volgens mij moeten we nu, in het belang van onze partij, meer dan ooit, eerst onszelf in vraag stellen. Met dergelijke tegenvallende resultaten hadden we op 27 mei al vervroegde voorzittersverkiezingen moeten uitschrijven. Dan hadden we tenminste eind augustus al een nieuwe voorzitter gehad die met een stevig mandaat aan de onderhandelingstafel kon plaatsnemen.

Mijn ambitie is ondergeschikt aan de toekomst van de partij

Mochten we alsnog vervroegde verkiezingen houden dan zouden onze leden eindelijk aan zet zijn. Ze zouden zich kunnen uitspreken over ons resultaat en een bepaalde kandidaat-voorzitter met een nieuw wervend verhaal naar voor schuiven.
Dat we ons hiermee aan de zijlijn van eventuele gesprekken zouden zetten, vind ik een geen geloofwaardig argument. De huidige voorzitter kan de aftastende gesprekken inleiden en onze onderhandelingspositie is sterk genoeg om ons de tijd te gunnen ons huiswerk grondig te maken. Het kan een nieuw regeerakkoord alleen maar ten goede komen.
Ik doe dan ook een warme oproep aan iedereen met een hart voor onze partij om zich kandidaat te stellen. Ook huidig voorzitter Gwendolyn Rutten. Ze zou haar positie opnieuw kunnen verstevigen moest ze van de leden het vertrouwen krijgen om een derde termijn als voorzitter aan te gaan.

Donkerblauw liberaal

Als rasechte donkerblauwe liberaal bloedt mijn hart om te zien dat we op een moment waar er meer dan ooit nood is aan liberale waarden geen wervend verhaal meer hebben. We moeten van de komende maanden gebruik maken om echt te luisteren naar het signaal dat de kiezer ons heeft gegeven, zodat we er bij de volgende verkiezingen weer staan. Ik meen oprecht dat mijn eigen ambitie ondergeschikt is aan de toekomst van onze partij. Mijn prioriteit is om er, samen met veel anderen, weer voor te zorgen dat onze partij terug op de kaart staat. Open VLD is geen partij die zich tevreden mag stellen met 10% vertrouwen van de kiezers.