Nieuwsberichten

De moord op David in Beveren lokte en lokt nog altijd heel wat reacties en emoties uit.

Zelf was ik maandag ook helemaal overdonderd van het nieuws. ‘Homofoob geweld’ dat uiteindelijk uitmondde in moord. Verschrikkelijk! Een menselijke eerste reactie is dan om op de verschillende sociale mediakanalen een postje te maken die de verontwaardiging omtrent dit ‘homofoob geweld’ uit.

Maar naarmate de eerste emoties wat weggeëbd waren en het parket verdere verklaringen aflegde, rees bij mij de innerlijke vraag of zo’n reactie niet voorbarig was geweest. Geweld, in welke vorm dan ook, kunnen we nooit goedkeuren. Daar zijn we het allemaal over eens.

Maar bij de moord op David gingen we als gemeenschap weer eens heel snel mee op de golf van emoties die dan ontstaat, met name dat de moord een overduidelijk homofoob karakter had. Geen enkele gerechtelijke instantie had dit echter reeds bevestigd.

Op dinsdag vroegen mijn eigen gemeentelijke diensten, die zoals steeds ter goeder trouw handelden, of ze de regenboogvlag niet dienden halfstok te hangen in navolging van verschillende andere gemeenten en instanties. Mijn antwoord was evenwel om een afwachtende houding aan te nemen totdat de gerechtelijke instanties konden bevestigen dat het effectief over homofoob geweld ging. Hoe erg de feiten ook wegen en hoe zwaar we ze ook moeten veroordelen, het is niet aan ons om een ‘trial by media’ te voeren.

In de loop van de week kwamen vervolgens  berichten en opmerkingen van bezorgde inwoners binnen die vonden dat we als gemeente geen moed toonden om een vuist te maken tegen homofoob geweld.

Mijn antwoord luidde dat we nooit op basis van emoties mogen oordelen, maar wel op basis van onderzoek en feiten. Dat hooggeplaatste collega-politici hierover uitspraken doen, terwijl het gerechtelijk onderzoek nog steeds loopt, is dan ook zorgwekkend.

Wanneer we dit principe lossen dreigt het gevaar dat we afglijden naar een samenleving waarin we, met alle gevolgen van dien, publiekelijk de processen voeren in de Dorpstraat.

Vanuit liberaal oogpunt is het nochtans even belangrijk om de principes van de democratische rechtsstaat te verdedigen, net zoals we opkomen voor de rechten van onder meer ook de regenbooggemeenschap.

Persoonlijk ben ik zelf reeds meer dan 10 jaar actief bezig als beleidsmaker, zowel in het opstellen van verkiezingsprogramma’s als in het uitvoeren van meerjarenplannen, om “SOGIESC” (d.i. Seksuele Oriëntatie, Genderidentiteit, Expressie en Seksuele Kenmerken) meer algemeen aanvaard te krijgen onder de bevolking. Dit bij uitstek door te sensibiliseren en door aan bewustmaking te doen. Het kan soms over kleine zaken gaan die een wezenlijk verschil maken: het jaarlijks uithangen van de regenboogvlag, het aanleggen van zebrapaden in de regenboogkleuren, het inrichten van gespreksavonden, etc.

Om deze redenen kiezen we er voorlopig voor om in Staden de regenboogvlag niet symbolisch halfstok te hangen, maar gaan we meer dan ooit een actief beleid voeren om de maatschappelijke uitdagingen omtrent dit prangende onderwerp aan te gaan en de pijnpunten én gevoeligheden beter bespreekbaar te maken.

Francesco Vanderjeugd,
Burgemeester Staden