Nieuwsberichten

Aansluitend op een interessant werkbezoek van de commissie landbouw van het Vlaams Parlement aan Noord-Italië (zie verslag), bevond ik me de voorbije acht dagen in de Verenigde Staten voor een trans-Atlantisch netwerk op te starten en voor een bezoek aan de landbouwsector in de staat Wisconsin. In dit artikel blik ik graag met jullie terug op de relevantie van mijn verblijf in de Verenigde Staten.

Eind maart kreeg ik een invitatie van de EU40, een netwerk van Europese parlementsleden die jonger zijn dan veertig jaar, om hen te vervoegen bij het opstarten van een trans-Atlantisch netwerk met Amerikaanse parlementsleden en congresleden. Het was voor mij een grote eer om daar mee deel te mogen van uit maken, samen met collega-parlementsleden uit Roemenië, Spanje, Zweden en het Europees Parlement zelf.

EU40-netwerk

De EU40 bestaat al enkele jaren en verbindt leden van het Europees Parlement die jonger zijn dan veertig jaar met elkaar. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, in Washington, bestaat een gelijkaardig netwerk. Beide zochten recent contact op met elkaar, waaruit het idee groeide om een trans-Atlantisch netwerk op te starten waarin parlementsleden, maar ook academici en bedrijfsleiders uit beide werelddelen elkaar kunnen treffen.

Meetings in Amercian style

Afgelopen maandag, dinsdag en woensdagvoormiddag stonden maar liefst 35 meetings op de planning van dit trans-Atlantisch netwerk. Alles gebeurde “op zijn Amerikaans”, wat wil zeggen kort, krachtig en straight to the point. Voor beleefdheidsgesprekjes was geen plaats en wat op de agenda stond moest afgewerkt worden binnen de voorziene tijd.

Zo stonden er meetings voorzien met leden van het Amerikaans Congres, met de leider van de Black Caucus (Cedric Richmond), met oud-leden van het Amerikaans Congres, met de EU-ambassadeur in de Verenigde Staten (David O’Sullivan), alsook met het beleidsteam van Facebook en met andere Amerikaanse bedrijfsleiders. Er ging geen ontbijt, lunch of diner voorbij of er was wel een vergadering aan gekoppeld.

De voornaamste topics die aan bod kwamen, waren uiteraard buitenlandse handel, nationale veiligheid, migratie en klimaat. Ook de nieuwe politieke realiteit onder Amerikaans president Donald Trump en de uitdagingen die daar aan gekoppeld zijn voor tal van beleidsorganen – waar een zeer afwachtende houding aangenomen (moet) wordt – werden besproken. Het werd er bij momenten pijnlijk duidelijk hoe onvoorbereid het team van Trump was in het geval van een overwinning.

Belang van multilateraal overleg

De reden waarom ik inging op de uitnodiging van EU40 om deel te nemen aan de opstart en de eerste editie van dit trans-Atlantisch netwerk, was omdat ik persoonlijk overtuigd ben van het belang aan sterke – doch kritische – relaties met collega-parlementsleden in de verschillende economische (en militaire) grootmachten in de wereld.

De VS zijn de belangrijkste economische, diplomatieke en militaire partner van de Europese gemeenschap en wereldwijd ook de grootste militaire mogendheid. Toch mag dat niet als vanzelfsprekend bevonden worden. Tot dat punt kwamen we door decennia lang te bouwen aan die relatie. Hoe sterker we de banden met elkaar aanhouden en hoe meer we elkaar spreken – zowel in goede als uitdagende en moeilijke tijden – hoe groter de kans is dat we van de wereld een betere plaats kunnen maken voor iedereen.

Wisconsin, America’s Dairyland

Woensdag werd het programma van het trans-Atlantisch EU40-netwerk afgerond, waarop ik donderdag vertrok naar Madison, de hoofdstad van de staat Wisconsin (in het noorden van de Verenigde Staten). Dat bezoek stond hoofdzakelijk in het teken van de plaatselijke landbouwsector, in het bijzonder van de melkveesector.

De Verenigde Staten zijn de grootste producent van kazen wereldwijd; Wisconsin is binnen de VS – na California – de tweede grootste melkproducent. 90% daarvan is bestemd voor de productie van 600 verschillende soorten kazen. De zuivelsector is er zo belangrijk in Wisconsin dat sinds 1939 op elke nummerplaat verplicht vermeld staat: Wisconsin, America’s Dairyland.

Over gelijkenissen en verschillen

Mijn eerste meeting was meteen één met enkele belangrijke figuren binnen dat succes van Wisconsin als melkveestaat. Na een rondleiding in het Center for Dairy Research (CDR) van de Universiteit van Wisconsin volgde een overleg met het hoofd van het onderzoeksteam ‘food sience’ (John Lucey) alsook met het hoofd van de plaatselijke Kamer van Koophandel ( Paul Jadin) met de adjunct-directeur van het ‘Department on Agriculture, Trade & Consumer Protection’ (Jeff Lyon) en met de directeur van het ‘International Agribusiness Center’ ( Jack Heinemann).

We bespraken onder meer de gelijkenissen in uitdagingen voor melkveehouders in Vlaanderen en in Wisconsin, de voor- en nadelen van melkquota, het belang van onderzoek in de voedingssector alsook de aandacht voor dierenwelzijn. Daarin staan de Verenigde Staten duidelijk minder ver dan de Europese Unie, vandaar ook hun grote interesse voor onze aanpak in Vlaanderen, waar steeds gezocht wordt naar een goed evenwicht tussen maximale inspanningen inzake dierenwelzijn en economische belangen van de landbouwsector.

Familiale landbouw op zijn best

Later op de dag stond ook nog een bezoek ingepland aan het melkveebedrijf Crave Brothers nabij Waterloo, dat ook zelf haar melk verwerkt tot (award winnende) kazen. Hier heb ik enorm naar uitgekeken omwille van het unieke karakter van deze melkveehouderij/kaasmakerij. Crave Brothers is – hoe kan het ook anders – een familiaal landbouwbedrijf dat geleid wordt door de gebroeders Crave (3^e generatie).  Ze bieden plaats aan zo’n 2.500 melkkoeien en stellen er  15 gastarbeiders tewerk.

Charles, Thomas, Mark en George bouwden een landbouwbedrijf uit dat dankzij een biogasinstallatie volledig energieneutraal is en ook nog eens stroom levert aan 300 omliggende huishoudens. De focus op duurzaamheid is hier bijzonder groot, dat is ook waarom alle graan en soja – dat als voeding voor de melkkoeien dient – op eigen gronden (1200 hectare) gekweekt wordt. Ook al het gebruikte water wordt opgevangen, gezuiverd en hergebruikt.

In 2008 kreeg het familiebedrijf nog de erkenning als ‘Dairy Family of the Year’ van de World Dairy Expo. Deze vier broers, hun partners en kinderen tonen hoe schaalvergroting tot een gigantisch bedrijf niet noodzakelijk het einde van familiale landbouw hoeft te betekenen. Elk van de broers heeft een eigen verantwoordelijkheid en een team dat helpt om die verantwoordelijkheden uit te oefenen. Samen boeken ze grote resultaten en draaien ze een jaarlijkse miljoenenomzet.

Tussen de koersfietsen

Tijdens mijn bezoek maakte ik ook even de tijd om in te gaan op de uitnodiging van mijn neef Tim, woordvoerder bij het wielertream Trek Segafredo, voor een bezoek te brengen aan het hoofdkwartier en de voornaamste fabriek van het fietsmerk Trek. Het was fantastisch om te zien in welke inspirerende en positieve omgeving gewerkt wordt in één van ’s werelds grootste producenten van (race)fietsen. Voor grote baas John Burke, die ik er ontmoette, is arbeiders stimuleren en motiveren één van zijn grootste stokpaardjes.

Geen tijd voor een jetlag!

En zo eindigde mijn drukke, maar leerrijke en motiverende werkweek in de Verenigde Staten gisteren. Morgenochtend land ik rond 7u in Zaventem, maar tijd om te “genieten” van een jetlag is er niet. Om 11u vindt alvast het eerste burgemeestersoverleg met de nieuwe zonecommandant voor brandweerzone Midwest plaats. Woensdag is er commissie landbouw en plenaire vergadering in het Vlaams Parlement terwijl donderdag onder andere de eerstesteenlegging van het AC/DC en de gemeenteraad op de planning staan.

Hieronder enkele nuttige links die passen bij dit artikel:

– EU40: www.eu40.eu/
– Center for Dairy Research: www.cdr.wisc.edu/
– Crave Brothers: www.cravecheese.com/
– Department of Agriculture, Trade & Consumer Protection: https://datcp.wi.gov