Nieuwsberichten

(speech 11 november 2014)

11 november, een nationale feestdag. Het is ooit anders geweest. Dag op dag 100 jaar geleden vonden hier nog niet eens zo ver vandaan de zwaarste gevechten plaats die ooit plaatsvonden op Belgische grond. België was het strijdtoneel van een grote oorlog waarbij tientallen nationaliteiten vertegenwoordigd waren. Oude doorwinterde beroepssoldaten vochten er aan de zijde van jonge, beloftevolle knapen. 16 jaar, 17 jaar, 18 jaar… Hun dromen en toekomst lagen in het vizier van een mitraillette. Hun dromen en toekomst konden letterlijk aan flarden geschoten worden… in veel gevallen zou dat ook zo zijn.

Want vergis u niet, wie in 1918 levend uit de loopgraven kwam was voor het vaderland misschien een held, een levende held, maar was vooral ook een getekende held. De hoeveelheid aan talenten die verloren gegaan zijn tijdens de eerste wereldoorlog moet absurd groot geweest zijn: dokters in spe, bakkers in spe, ondernemers in spe, landbouwers in spe, wetenschappers in spe… elk had zijn talenten, weinigen konden die nog ontplooien.

Het maatschappelijke verlies dat met een oorlog gepaard gaat is zoveel groter dan het tellen van levenloze lichamen. Het gaat over een verlies aan toekomstperspectieven, een verlies aan innovatie en motivatie… een verlies aan talent.

Daarom is het belangrijk om vandaag stil te staan bij wat ooit was, maar zeker ook bij wat had kunnen zijn en wat is kunnen worden. De Westerse, democratische samenleving werd in haar geschiedenis meermaals uitgedaagd, wordt nog dagelijks uitgedaagd en zal nog herhaaldelijk uitgedaagd worden. Het is aan ons om daar op de juiste manier mee om te gaan. Door hier samen te zijn eren we alleszins al zij die hun leven en toekomst gaven voor die samenleving…

100 jaar geleden lag de toekomst van Vlaanderen in de handen van honderdduizenden jonge knapen, ze gaven met moed of zonder moed hun leven voor hun land, voor hun familie, voor vrede en voor hun toekomst. Ze verdienen onze erkenning, onze eeuwige dankbaarheid en dat we elk jaar bij hun opofferingen stilstaan.

Graag wil ik afsluiten met iedereen te bedanken die er voor gezorgd hebben dat we op een dag als vandaag op de gepaste manier kunnen stilstaan bij de tragedies die oorlogen, wereldoorlogen, burgeroorlogen en etnische conflicten zijn.

Dank u.